Herfst: Omarmen en loslaten

‘Als we gedachten en gevoelens kunnen gewaarworden, zonder afkeer en zonder gehechtheid, kunnen ze door ons bewegen zoals het weer dat verandert. We zijn dan vrij om ze te voelen en we kunnen verder bewegen als de wind.’

Jack Kornfield

De herfst is, los van de prachtige kleuren en paddenstoelen, ook een mooi symbolisch seizoen waarin je jezelf kan uitnodigen om los te laten. Je hoort het vaker. Loslaten. Laat datgene los wat jou niet meer dient. Maar hoe doe je dat dan? Als het makkelijk was dan had je niet vastgehouden, toch? Ik heb het dan ook graag over omarmen en loslaten. Dagelijks blijkt dat ook voor mezelf een beoefening die mijn bewuste aandacht vraagt.

Zo heb ik wat onrustige weken achter de rug. Het boek dat ik heb geschreven kwam halverwege september uit en de weken voorafgaand aan de boekrelease waren intens. Ik had van alles wat ik wilde doen, ik genoot enerzijds enorm van de voorbereidingen, maar ik vond het anderzijds ook een spannende tijd. Er liepen dingen niet soepel zoals het contact met de drukker. En ik had de lat voor mezelf hoog gelegd; ik wilde een woordje op mijn boekenfeest doen en daar ook een stukje bij zingen. Super spannend. Deze dingen samen zorgden ervoor dat ik onrustiger was dan ik gewend ben van mezelf. 

Creëer tijd

Gelukkig heb ik de afgelopen jaren geleerd hoe ik kan ontspannen in de onrust, hoe ik de onrust kan omarmen waardoor de onrust míj loslaat waardoor ik me weer met mijn innerlijke rust kan verbinden. Het aanwezig zijn in en verbinden met de natuur heeft me daar de afgelopen jaren enorm in geholpen. Ik mediteer iedere ochtend om 6.45 uur buiten in onze tuin, een fijne nieuwe gewoonte sinds Corona waardoor ik mijn dag rustig en bewust begin. Ook gedurende de dag neem ik regelmatig de tijd om uit mijn hoofd, uit het denken te gaan en in mijn lijf aanwezig te zijn. Door mijn zintuigen bewust open te zetten. In de natuur lukt me dat extra goed. Dan voel ik weer, waar zit de spanning, wat wil ik wel en wat wil ik niet. Zo fijn om steeds weer te ervaren hoe de natuur me helpt om bij mijn rust te komen!

‘In de herfst zeggen de bomen ook niet: dit jaar doe ik niet mee hoor, ik houd mijn bladeren vast.’

Zoals de natuur cycli kent van zomer, herfst, winter en lente, waarin groei en bloei afwisselen met rust, bezinning en loslaten; zo is ook onze levensenergie onderhevig aan cycli. Ook wij hebben perioden waarin we weinig energie hebben en rust moeten nemen voor herstel. Wanneer je je daartegen verzet, krijgt je lichaam niet de tijd die het nodig heeft om te herstellen en daar kun je ziek van worden. Toch zijn wij het in onze maatschappij niet zo gewend om te zeggen: ik doe het even wat rustiger aan. Meer prijzenswaardig lijkt de instelling van: ik ga er nog wat langer en harder tegenaan. Maar in de herfst zeggen de bomen ook niet: dit jaar doe ik niet mee hoor, ik houd mijn bladeren vast. 

De natuur als spiegel

De natuur is een prachtige spiegel voor de mens. De seizoenen tonen ons de logische cyclus van het leven. In de herfst laten de bomen hun bladeren los om water en energie te besparen. Ieder mens, ook jij, kan een herfstperiode doormaken waarin hij iets of iemand loslaat om energie te besparen. Het kan een periode zijn van verlies, of van ziekte, waarin je de kans krijgt om opnieuw stil te staan bij de keuzes die je maakt in je leven.

Ieder mens heeft zijn eigen unieke palet aan kwaliteiten heeft. Het is de kunst om vanuit jouw uniciteit te leven en de onvolmaaktheid van het leven te accepteren; dat er dingen gebeuren die jij als ‘niet fijn’ ervaart en dat er dingen zijn die je minder goed kan. De vraag is hoeveel aandacht je dat geeft. Het heeft te maken met omarmen en loslaten.

Omarmen en loslaten

Je zult je misschien afvragen: hoezo moet ik het enerzijds omarmen en het anderzijds loslaten, is dat niet tegenstrijdig? Wat ik bedoel met ‘omarmen’, is dat je in eerste instantie accepteert dat een onderdeel van jou als mens jouw ego is: een verzameling gedachten en daaruit voortvloeiende patronen die je in het verleden hebt aangeleerd. Wanneer je je daartegen verzet en je ervan af wilt, dan worden ze alleen maar sterker. Alles wat je aandacht geeft, groeit. (Denk maar eens niet aan een roze olifant.) Nadat je hebt geaccepteerd dat dit ego een onderdeel is van jouw verleden, kun je het loslaten. Loslaten in die zin dat je het wel als onderdeel van jou meedraagt, wetende dat je het verleden niet kunt veranderen, maar dat je je er tegelijkertijd niet aan vastklampt. 

‘Het verschil tussen een bloem en onkruid is een oordeel.’

dr. Wayne Dyer

Tips om te omarmen en los te laten

• Accepteer de pijnlijke zaken in het leven, omarm wat dat met je doet, doorleef je emoties zonder je eraan vast te klampen.
• Voel je lijf bewust: van hoofd naar lijf, van denken naar voelen, van verleden en toekomst naar hier-en-nu. 
• Omarm de natuur én je eigen natuur, met alles erop en eraan. Dan vind je rust, vertrouwen en tevredenheid.
• Dein mee op de cycli van het leven, accepterend dat er opwaartse en neerwaartse golven zijn en laat de natuur je daarin begeleiden.

Marieke schreef een boek ‘Natuurlijk weer aan het werk’. Nieuwsgierig? Check het boek hier.