Ik heb al vroeg geleerd dat als ik me van mijn sterkste kant laat zien ik meer succes heb. En als ik dat niet doe, dan krijg ik te maken met mensen die niet liefdevol met mij omgaan. Sterk zijn is een comfortabel harnas geworden dat ik graag aanhoud. Het heeft mij veel opgeleverd, maar naarmate ik ouder word voel ik dat het mij moe en eenzaam maakt. Het is lastig om een witte haai te benaderen en te knuffelen.
Hoe kan ik liefdevol met de ander in verbinding blijven, maar me nog wel steeds sterk voelen? Ik verlang ernaar om in alle veiligheid liefde te ervaren. Niet voor de ander, maar voor mezelf. Ik heb tenslotte maar één leven. Is het zoals een orka doet? In een hecht familiegroep leven, samen met mijn man, kinderen en bredere familieleden? Niet echt. Als ik voor de orka zou kiezen dan wil ik toch nog even laten zien dat ik je hoofd eraf kan bijten als dat nodig is. Maar wanneer is dát nou nodig? We leven tenslotte in een wereld die er beter voorstaat dan ooit.
Een ‘unicorn’, een eenhoorn, dat voelt aaibaar en liefdevol. Een mythisch en kleurrijk wezen met vleugels. Dat past beter bij mijn verlangen. Het eeuwige sterk-zijn is niet meer nodig. Ik vind dat moeilijk om te geloven. Maar ik wil mij overgeven aan de liefde. En dan bedoel ik niet zozeer de wensen of behoeften van de ander. Het gaat om de ontmoeting waarbij ik ook mijn eigen ruimte voor ogen houd. Kwetsbaar zijn, ontdekken dat ik veilig ben, omdat het leven goed is en in principe vanzelf de goede kant opgaat. En als het leven toch anders loopt dan ik verwacht, dan heb ik het vermogen om mij eraan aan te passen. Wat het leven ook brengt. Dat heb ik allang al aan mezelf laten zien. Het is net zoals een vogel die op een takje gaat staan en niet bang is dat het takje gaat breken. Hij vertrouwt niet op de tak, maar op zijn vleugels.
Het is 23:00 en de maan schijnt. Het is 10 graden en door de wind voelt het kouder. Ik voel het zand onder mijn voeten en loop langzaam het water in. Ik besluit. De eerste stap naar verandering. Met deze overgave maak ik mezelf vrij. Ik verander daarmee ook het patroon voor de volgende generaties. Dat is mijn werk hier op aarde. Dat is het beste cadeau aan mijn kinderen.
Je kunt geen bericht achter laten.