Van prestatiedrang naar acceptatie

4 april – interview met Geert Romeijn (39)

Twee jaar geleden werkte Geert in de installatietechniek voor theaters en filmhuizen. Langzaamaan verloor hij zichzelf in de hoge verwachtingen die hij ervoer. Hij stapte van het ene in het andere stressvolle moment. Vanuit een verlangen naar rust en balans in zijn leven meldde Geert zich aan voor een tweedaagse Solo Quest. Ik ben benieuwd naar zijn verhaal en spreek met hem af in een hip café in Utrecht.

Waarom koos je ervoor om 24 uur zonder eten en spullen de natuur in te gaan?

Gewapend met slechts een rugzak, een tarp en een fles drinkwater met ahornsiroop om zijn bloedsuiker een beetje op peil te houden vertrekt Geert naar zijn plek in het bos aan het Lauwersmeer op de grens van de provincies Friesland en Groningen.

“Ik raakte mezelf kwijt in de prestatiedrang en al het ‘moeten’ dat ik mezelf oplegde in mijn werk en daarbuiten. Op dat moment vergat ik waar ik was in mijn eigen leven. Het werd tijd om te stoppen met ‘jagen’ naar méér en beter. Ik was heel enthousiast toen mijn, inmiddels ex-vrouw, vertelde over de tweedaagse Solo Quest van jullie. De gedachte alleen al om een paar uur alleen in het bos te zitten, leek me een mooie kans om nu eens werkelijk te vertragen.”

Vertragen

Na de voorbereidingen met de groep, vertrok hij met enkel een rugzak, een tarp en een fles drinkwater met ahornsiroop om zijn bloedsuiker op peil te houden naar zijn plek in het bos bij het Lauwersmeer. Het voelde voor hem direct als thuiskomen toen hij ging zitten op zijn plek in het bos.

“Ik koos mijn plek puur op gevoel uit. Het gras was er hoog en ik zat er tegen een boom in de halfschaduw tegenover een groot, weids veld. Ik vond het wel gek om alleen te zijn, maar dat gevoel trok snel voorbij doordat ik me concentreerde op wat ik zag: vogels, kleine insecten, het meer voor me, de verschillende kleuren blauw in de lucht. Ik voelde me samen met het leven om me heen en zag hoeveel rijkdom er om me heen aanwezig was. Voor me trok een grote groep vogels op vanuit het veld. Ze bleven nog een tijdje heen en weer zwermen. Zo mooi! Ik dacht: “Als ik nu dood ga, is het prima.” Hoewel ik daarvoor nauwelijks de tijd nam om stil te staan, nam de stilte mij in beslag en gaf ik mezelf er volledig aan over…”

Wat bracht de Quest jou?

“Doordat ik twee dagen lang alleen was in de natuur, kon ik mezelf weer ontmoeten. Ik was simpelweg vergeten waar ikzelf in mijn eigen leven was en de natuur bracht me weer in verbinding met mezelf. In de periode waarin ik destijds zat was ik echt op zoek naar verandering. Vaak te krampachtig. Tijdens de Solo Quest voelde ik me echt thuis komen in mezelf en de natuur liet zien dat alles veranderlijk is, maar dat alles om ons heen ook voort komt uit een en dezelfde bron die onveranderlijk is. Ik kwam erachter dat in de verandering die ik probeerde te vinden uiteindelijk alleen acceptatie nodig was. Ik hoef niet te veranderen of te zoeken naar een richting. Ik mag zijn wie ik ben.”

“De acceptatie om wie ik ben en het gevoel helemaal compleet te zijn, ook zonder een ander, bracht me rust en vertrouwen. Ik kan altijd thuis komen bij mezelf en vertrouwen op mijn gevoel. Het positieve effect van de Quest, werkte zelfs door toen ik besloot te solliciteren op een nieuw baan. Tijdens het gesprek spraken we vooral over wie ik was; diploma’s, ervaring of certificaten deden er opeens niet meer toe. Ik vond het wonderlijk. Omdat ik zelf veel meer in verbinding stond, kan ik nu op een ander niveau verbinden met anderen. Het leuke daarvan is dat ik uiteindelijk mocht kiezen uit functies waarvoor ik was aangenomen en ik nu projectleider ben. Iets wat ik al heel lang wilde.”

Welk inzicht heeft je niet meer losgelaten?

“Tijdens mijn Quest zat ik in het hoge gras vlakbij een boom. Het was heel apart toen ik het gevoel kreeg dat ik tegen de boom wilde zitten maar het niet zomaar mocht. Mijn gevoel zei dat ik het moest vragen. Met de vraag “Mag ik even bij je zijn?” gaf ik eigenlijk indirect antwoord op de vraag die ik mezelf al twee jaar lang had willen stellen: “Mag ik weer even bij mezelf zijn?” Het antwoord was “Ja” en er volgde een diepe acceptatie.”

Het werd langzaam donker en toen…

“…het voelde wel gek dat ik zo moest wennen aan het ritme van de natuur, want normaal was ikzelf diegene die bepaalde wanneer het tijd was om te gaan slapen en nu de natuur. ’s Nachts heb ik enorm genoten van de geluiden in de natuur: een tak die afbrak, windvlagen door de bomen, geritsel door het bos. Wat me vooral opviel die nacht was dat er maar weinig dingen waren die bleven. Alles had een komen en gaan. Toen ik wakker werd, stond er verder op een groep wilde paarden voor me. Ook die vetrokken op een gegeven moment weer, en dat was goed. Ik had van hun aanwezigheid genoten, ik kon het laten gaan zonder dat ik me aan die schoonheid wilde vastklampen.”

Wat is er veranderd voor jou sinds dat je bent meegegaan op Quest?

“De Quest heeft mijn intuïtie en gevoel sterker gemaakt. Ik handel veel meer vanuit gevoel en merk dat dat naast heel fijn, ook veel leuker is! Daarnaast heb ik ontdekt dat ik het heel fijn vind om echt contact te maken met mensen en durf ik in gesprek met iemand mijn hart veel meer te openen. Die kwetsbare kant van mezelf geef ik nu de ruimte en dat voelt als een kracht.”

Terug naar de basis

“Het teruggaan naar de basis leerde me om te vertrouwen op mezelf. Ik had niemand om me heen die ik even kon vragen om een mening of die mij vertelde hoe het zou zijn. Door te vertrouwen op mijn eigen gevoel, maak ik ook nu steeds vaker keuzes vanuit mijn hart in plaats vanuit mijn verstand.“

Spiegel

“Wanneer mensen slecht op mij reageren, dan is dat hun reactie op mij. Wanneer ik daar iets aan wil veranderen dan moet ik als eerste mijn eigen gedrag veranderen in plaats van dit direct bij een ander te verwachten. Anderen spiegelen wie ik ben, wat ik denk, wat ik de wereld in stuur en hoe het nu met me gaat. Je krijgt veel waardevolle informatie zonder dat je het door hebt!”

Hoe zouden we meer kunnen ont-moeten volgens jou?

“Door enkel dingen te doen die je leuk vindt. Moet je dan toch iets doen dat je niet leuk vindt (omdat het nu eenmaal moet) beloon jezelf daarna met een extra portie natuur: ga een stuk wandelen, haal een frisse neus, ga een uurtje tegen een boom aan zitten het maakt niet uit, zolang je maar buiten bent en geen laptop op schoot hebt of een mobiel in je hand.”

Over 10 jaar…

“Ben ik nog meer bij mezelf. Simpelweg omdat ik toch zo nu en dan ook weer in de automatische piloot schiet. Ik weet nu dat ik tijd moet investeren in even helemaal niets doen en de natuur in gaan. Die tijd die ik investeer in mezelf, helpt om mijn richting en verlangens helderder te krijgen. Een boom straalt kracht en rust uit. Zo hoop ik me straks ook te voelen.”

Wat ik aan anderen zou willen meegeven is dit…

“…durf te voelen, maar dan ook echt alles: ook alle pijn, verdriet. Laat het maar binnen komen. Door alles te ervaren kun je het ook een plek geven. Doordat ik mezelf open stel, komt alles veel meer binnen en ervaar ik alles erg intens. Liefde is een krachtige bron van energie en leven! Pijn en verdriet gaan weer weg, net als in de natuur alles vergankelijk is. Toelaten is beter dan onderdrukken, want anders komt datgeen wat je onder water houdt op een later moment kei-hard weer naar boven.”

Wat neem je mee uit je ervaring?

“Het inzicht dat wanneer je een klein beetje van die acceptatie en die rust in de natuur je inbouwt in je dagelijks leven, je zult zien dat alles een stuk makkelijker wordt. Dat door regelmatig alleen in de natuur te zijn er veel meer ruimte is om te dromen en te verlangen om zo je focus weer scherp te krijgen. Ont-haasten, ont-moeten. Het maakt me fris en energiek tegelijk.”